Djura Baike fan it Heidehiem:  (Baike)

Na het wegvallen van Jippe was het stil in huis, Famke werd tam en zat niet lekker in haar vel. We hebben toen besloten dat wanneer Famke weer een nestje zou krijgen, we een pup zouden houden.
undefinedFamke werd loops maar het was een vreemde loopsheid, uiteindelijk werd ze op dag 23 gedekt. Er kwam een nest met 3 teven en 1 reu, dus konden we kiezen; uiteindelijk hebben we gekozen voor Baike: een teefje met het onstuimige karakter van haar vader. De bedoeling is jachttraining te gaan doen en als het meezit ook pups van haar te krijgen. Ze is nog jong en we moeten dus zien hoe het gaat. 

Inmiddels is Baike 3 jaar en hebben we er heel wat trainingsuren op zitten. Tijdens het jachtseizoen hebben we behoorlijk wat drijfjachten meegelopen. Het is echt een maatje van mij geworden net zoals haar moeder. Dit jaar 2010 hebben we ons voor 2 KNJV proeven opgegeven en we hebben hier een C diploma behaald. We zaten erg dicht bij een B dus ik verwacht volgend jaar wel weer mee te doen. Ook hebben we dit jaar als eerste Nederlandse Stabij het Zweeds jachtdiploma behaald. En tijdens onze eerste veldwedstrijd werden we beste Stabij van de dag. Volgens de keurmeester waren wij een voorbeeld voor alle Stabij’s in Zweden!!. Dus we zitten niet stil met onze Baike, ze is een echte Stabij met een af en toe eigenwijze kop een genot om mee te trainen.

Na het halen van het voor ons zo belangrijke gebruikshonden-certificaat zijn wij met Baike naar een aantal shows geweest. We mochten haar nu in de gebruikshonden-klasse inschrijven. Op iedere show waar ze kwam belanden we met een 1e uitmuntend in de ere-ring.

2013 Was voor Baike een bijzonder jaar, en na het ‘verloren’ nest hebben wij besloten dat ze ons te dierbaar is om haar nogmaals te laten dekken. Ook zijn we gestopt met haar verder te trainen, ze mag genieten van haar ‘oude’ dag. Dat wil overigens niet zeggen dat Baike stil zit, zeker niet, ze gaat meer mee op jacht als ooit tevoren en laat in binnen en buitenland zien dat een Stabij een geweldige jachthond is.

Showuitslagen tot nu toe

23-06-2007          Veel belovend                                                          clubmatch KC Rijssen
26-01-2008          1e Zeer goed                                                            clubmatch KC Rijssen
12-04-2008          Zeer Goed                                                                clubmatch NVSW Zutphen
01-06-2008          Zeer Goed                                                                clubmatch NVSW Zutphen
03-07-2008          Uitmuntend                                                               SKF World Continental Gundog show 2008 Zweden Stockholm
05-07-2008          3e Uitmuntend                                                          World Dog Show 2008 Svenske Stabijhounclubben Zweden Stockholm
06-07-2008          3e Uimuntend                                                           World Dog Show 2008 Zweden Stockholm
31-01-2009          2e Zeer goed                                                            clubmatch KC Rijssen
07-06-2009          2e Zeer goed                                                            clubmatch KC Almelo
06-04-2013          Zeer goed                                                                 clubmatch NVSW Zutphen
02-06-2013          2e Zeer goed                                                            Ostergötland kennelklubb Norrköpping Zweden
29-06-2013          1e Uitmuntend                                                          CAC show Nederlandse Honderassen Zwolle
31-05-2014          1e Uitmuntend                                                          clubmatch NVSW Zutphen
30-05-2015          1e Uitmuntend                                                          clubmatch NVSW Zutphen
27-06-2015          3e Uitmuntend   2e Beste werkhond 2015               DE NATIONALE Zwolle

                                                                                               


In 2012 haalde Baike een veldwerkkwalificatie, en onderstaande schreef ik voor het clubblad van de NVSW. 


De Stabijhoun (the frisian pointer) een Staande jachthond?

Volgens de FCI en de Raad van Beheer hoort onze Stabij thuis in rasgroep 7 van de Staande Honden. Wat houdt dit dan in? De omschrijving, zoals u die kunt vinden op de site van de Raad van Beheer is als volgt:undefined
'De Staande Hond wijst de jager het wild aan door er zoveel mogelijk roerloos voor te blijven staan. Het "staan" kwam reeds in Griekenland bij de Brakken voor. Later ging men de honden er speciaal op fokken, toen men het "voorstaan" bij de jacht met het net gebruikte. De honden dreven het wild in de richting van de jager en lieten zich met het wild onder het net vangen. Toen de jacht met het geweer kwam, leerden de Staande Honden ook om het wild te apporteren.Staande honden kwamen voor in de meeste landen in Europa, waar ze zich tot aparte rassen ontwikkelden.'

Voorstaan bij een molshoop?

Wanneer je ernaar vraagt bij fokkers of mensen die met de Stabijhoun werken, hoor je maar zelden dat een Stabij staat. Waarom zit onze Stabij dan in de FCI groep 7?, zou je denken. Is het misschien het voorstaan van vroeger op de molshoop. Als jochie van 8 heb ik regelmatig met eigen ogen gezien hoe onze Stabij doodstil bij een molshoop stond. En als je erop lette en je zag het zand van de molshoop bewegen, begon onze teef Famke licht te trillen. Ze spande haar spieren en plotseling, als een pijl uit de boog, krabde ze als het ware de mol op het land en nam de mol in de bek. Wat ik als jochie minder leuk vond was dat ze de mol vervolgens levend bij mij bracht.
Mijn honden blijven af en toe ook doodstil aan de kant van de sloot naar een eend kijken. Ze staan dan stokstijf en laten zich door niets of niemand afleiden. Ook In de tuin kunnen ze een zachtjes bewegend blaadje in de gaten houden; ze sluipen erheen om vervolgens toe te slaan.
Ik neem aan dat iedereen dit wel eens zijn of haar Stabij heeft zien doen. Zou dat de reden zijn dat onze honden uitkomen in de FCI groep 7? Een bevredigend antwoord kon helaas niemand mij geven. 

Veldwerkproef in Zweden

Mensen die mij kennen weten dat ik met enige regelmaat in Zweden ben. Zo ook afgelopen september. Mijn Stabijteef Baike had zich een maand ervoor gekwalificeerd voor een veldwerkproef. Om hieraan mee te mogen doen moesten we een sleep en een water-apport volbrengen. Dat trainen we regelmatig en het was dan ook niet al te ingewikkeld. Baike en ik mochten dus meedoen aan die veldwerkproef, een ideale gelegenheid om te zien of de Stabijhoun een staande hond is die in FCI groep 7 thuishoort.undefined


De Stabijhoun leren kennen

Na een lange reis van ca 1200 km kwam ik met een vriend en mijn hond in Zweden aan. We hadden er een paar dagen voor uitgetrokken, zodat we ook nog een extra trainingsdag hadden. Dat was nodig. Ik wist namelijk niets van veldwerk, over wat moet, wat mag en wat absoluut niet. Na een dag trainen op een groot veld, wist ik een klein beetje wat er over twee dagen op de officiële door de FCI goedgekeurde proef zou gebeuren.
 
We sliepen in een omgebouwde oude stal op 'zeg maar' landgoed Älviksholm. Een dag van tevoren druppelden de deelnemers binnen. Ik wist toen nog niet dat een wat oudere, zeer ervaren keurmeester een aspirant keurmeester had meegenomen om de Stabijhoun te leren kennen.
Het deelnemersveld was internationaal met honden uit Zweden, Noorwegen, Estland en mijn 'Baike' uit Nederland. Er waren vier Stabij’s, een Drentse Patrijs en een aantal Weimaraner (kort en langhaar) en twee Bracco Italiano-honden, allemaal uit FCI groep 7.

De nacht voor de proef sliep ik slecht, het voelde een beetje als een examen waar ik niet goed voor geleerd had. Eindelijk werd het ochtend en na een heerlijke wandeling met Baike waren wij klaar voor de test.

Als eerste de beste

De voorzitter van de Zweedse Stabijhounclub hield een speech in het Engels en vervolgens kwam de keurmeester aan het woord. Een wat oudere, serieus kijkende man, die volgens zeggen, veel ervaring had. Hij hield een lang verhaal. Wat me bijgebleven is dat hij duidelijk maakte dat dit geen wedstrijd was wie de beste hónd heeft, maar dat het een demonstratie is waarbij je laat zien wat je hond kán. Vervolgens kreeg iedereen een nummer van de wedstrijdleiding. Ik mocht gelijktijdig met iemand met een jonge Weimaraner als eerste beginnen.undefined

Jammer, ik had graag eerst eens willen zien hoe de anderen te werk gingen, maar dat zat er dus niet in. Na een korte rit met de auto kwamen we bij een groot graanstoppelveld. Ik mocht met mijn Baike het linkerdeel "afkammen" en de voorjager met de Weimaraner de rechterkant. De keurmeester gaf een seintje en we gingen van start. De bedoeling is dat de hond het veld afzoekt door links en rechts van mij heen en weer te gaan. Op deze manier 'het revieren' zoekt de hond het hele veld af terwijl de voorjager rustig meeloopt. Als de hond wat gevonden heeft en gaat staan steek je je hand op. Vervolgens komt de keurmeester met zijn hulp (de jager met geweer) naar je toe en op het moment dat de keurmeester een teken geeft mag de hond het wild opstoten. Met het wild wordt met name veerwild zoals fazanten en patrijzen bedoeld. Als het wild opgestoten is, schiet de jager in de lucht en moet je je hond binnen vijf meter laten zitten. Kort daarna moet je hond een patrijs apporteren zonder het wild te beschadigen.

Geen stuk van het veld gemist

Baike, liep met een redelijke snelheid. Af en toe tilde ze haar hoofd iets hoger dan normaal om lucht te halen. Al met al liep ze mooi en hield ze ook mij goed in de gaten. In de verte zag ik de Weimaraner met een behoorlijke snelheid werken, zo'n 70 tot 80 meter links van de voorjager. Af en toe kwam de Weimaraner op ons deel van het veld, maar beide honden waren zo druk aan het zoeken dat ze elkaar gewoon negeerden. Prachtig om te zien hoe Baike zo’n 50 meter links en rechts van mij bezig was om daar ook nog even 'een slootje mee te pakken'. Na ongeveer 20 minuten - voor mijn gevoel was het wel een uur - riep de keurmeester mij en de andere voorjager bij zich. Hij vertelde wat hij gezien had van de Weimaraner. Hij oordeelde dat de hond niet voldeed aan zij wensen. De Weimeraner was voor zichzelf aan het jagen en hield vervolgens op geen enkele wijze de voorjager in de gaten. De hond mocht niet terugkomen.undefined
Dat was een tegenvaller; voor mijn gevoel deed deze hond het best goed. Toen keek de keurmeester mij aan en begon zijn verhaal: 'De hond zoekt mooi zowel links als rechts van de voorjager, maar houdt de voorjager nog iets teveel in de gaten. Doordat de hond goed gebruik maakt van de wind is er geen stukje van dit veld dat zij niet gezien heeft. Het is jammer dat de hond niets gevonden heeft, maar ik wil haar later vandaag nog weer terug zien.

Felicitaties

Toen ik bij de toeschouwers aankwam werd ik gefeliciteerd en zag allemaal blijde gezichten. De voorjagers met ervaring gaven me allerlei tips en ik verzorgde op mijn gemak mijn hond met wat eten en drinken. Het was behoorlijk warm dus een beetje extra water kon geen kwaad.
Als ik een beetje zenuwachtig ben, zonder ik mij meestal af om samen met mijn hondje rustig bij te komen. Ik zeg dan niet veel tegen Baike anders zou ze aan mijn stem horen dat er wat aan de hand is. Ze nestelde zich lekker tegen me aan. We wachtten rustig af wat er verder gebeuren ging.
Rond het middaguur zijn helaas de andere Stabijhounen afgevallen. De Drent had een punt gescoord en heeft het dus wel gehaald. Iedereen vond de keurmeester erg streng, waarschijnlijk omdat er een aspirant-keurmeester meeliep. Ik liet het allemaal maar gebeuren en zou wel zien hoe het verder ging. Terwijl we naar de auto liepen om te gaan lunchen kwam de keurmeester bij me en zei dat ik na de pauze als eerste aan de beurt was. Weer een reden om nerveus te worden. Heel langzaam begon de spanning op te lopen. Ik legde Baike in de bench van de auto zodat ze mij niet teveel kon horen en zien. Ik maande mezelf een paar keer tot rust, maar ook dat hielp niet echt.

Weer niets te vinden

Het grote moment was aangebroken. Voor me lag een ruw veld met vrij veel dekking en lang gras. Ik gaf Baike de vrijheid. Vrijwel meteen ging ze revieren, ze begint het toch ook te snappen dacht ik nog. Terwijl ik naar de hond rechts van mij keek, zag ik dat ik iets verder voor liep, ik probeerde Baike wat kleinere slagen te laten maken zodat de andere hond mij weer kon bijhalen. Plotseling stak de voorjager van de Bracco haar hand op ten teken dat ze wat gevonden had. Ik floot Baike in en ze kwam netjes bij me. Ik deed haar aan de lijn zodat ze de andere hond verder niet kon hinderen. Na een tijdje bleek dat het vals alarm was, er zat geen wild; waarschijnlijk was het een oude ligplek. undefined
We mochten weer verder en Baike deed goed haar best, ze liep met een mooi tempo en gaat goed de dichte dekking in. Maar weer vond ze niets, de keurmeester riep ons bij zich en gaf aan dat de Bracco niet genoeg werklust had getoond en dat ze daarmee uit de wedstrijd lag.

Hij kwam bij mij en oordeelde dat de hond prachtig had gewerkt maar jammer genoeg niets had kunnen vinden. Ik antwoordde dat er dan waarschijnlijk ook niets zat en dat was niet slim. Ik had dat niet moeten zeggen. De keurmeester haalde een ervaren elite Weimaraner en een Bracco op, die deels over hetzelfde stuk liepen als waar ik met Baike had gelopen. Ik liep 'mij van geen kwaad bewust' terug naar de toeschouwers en ging kijken. Vrij snel kwamen er mensen bij me om me te vertellen dat als er nu een fazant of patrijs in het veld gevonden werd, ik uit de wedstrijd lag. Oh, ik had met mijn opmerking min of meer toestemming gegeven om nogmaals het veld uit te werken. Gelukkig vonden beide honden niets en was ik gered.

Een ander veld

Langzaam liep het tegen vijven en ik was benieuwd wat er allemaal nog zou gebeuren. Baike was lekker moe en lag te slapen. Toen kwam de keurmeester bij me en vroeg of ik nogmaals wilde lopen, hij zei erbij dat het mocht en niet verplicht was. Met het werk wat Baike had laten zien zouden we een heel mooi rapport krijgen, maar verder geen kwalificatie.
Ik wilde het dus nog wel eens proberen. Ik kom tenslotte niet helemaal uit Holland gereden voor een mooi cijfer waar ik verder niets aan heb. Voor een andere Bracco gold hetzelfde. Die hond had prachtig werk laten zien, maar had ook niet kunnen voorstaan.
Met de auto reden we naar een ander veld, niet ver van waar we vanmorgen begonnen waren. Ik kneep hem omdat het mijn laatste kans was. Doordat ik op het laatste moment nog allerlei tips kreeg, werd ik alleen maar onzekerder. Trainer Rolf kwam bij mij en zei kalm: 'Klaas dit is je kans, blijf rustig en laat je hond gewoon haar ding doen.'
Een paar tellen later zette ik Baike weer in en ze liep gretig te zoeken, mooi door de dekking en op het open veld. Ze liep met een stevig tempo alsof ze nog even de laatste energie eruit wou persen.undefined
Er ging een hand omhoog en de keurmeester gaf aan dat ik mijn hond moest roepen. Er klonk een schot en de Bracco scoorde vervolgens een punt en ik dacht: einde wedstrijd. De keurmeester liep op mij af en zei nors: ‘Follow me’. Hij geeft me nog een kans dacht ik en vol goede moed liep ik achter hem aan.
'Zet hier je hond maar in' zei hij en ik deed wat van me gevraagd werd. Ik jaag normaliter ook met Baike en natuurlijk had ook zij het schot gehoord. Waar ze na deze lange dag nog de energie vandaan haalde weet ik niet, maar ze liep met passie, en iedereen en ook ik voelde dat er iets moois zou gaan gebeuren.

Een Stabijhoun kan staan

Terwijl zij naar links trok zag ik rechts van mij in een flits een fazant wegduiken. Zonder wat te zeggen stuurde ik mijn hond naar rechts. Ik zag dat ze lucht kreeg en vanuit haar ooghoeken keek ze mij aan, mijn antwoord was 'rustig Baike rustig…'. Daarna ging het allemaal heel snel. Baike liep op de geur om wat dichte dekking heen en plotseling stond ze!  Ik stak mijn hand omhoog en sloeg daarbij bijna de keurmeester voor zijn hoofd. Hij stond, zonder dat ik het doorhad, al naast me. 'Toe maar' zei hij en ik gaf Baike, terwijl ik mijn fluit aan mijn mond zette, het commando om de fazant uit te stoten. Vlak voordat de fazant opvloog; gelijktijdig met het schot, blies ik op de fluit dat ze moest gaan zitten ondersteund door een zware brul van mij: ‘zit..!!’. Gelukkig liep ze maar zo’n twee meter door voordat ze ging zitten. Een enorme spanning was voelbaar. Baike keek me met grote, wilde ogen aan en ik riep dat ze bij me moest komen. Ze kwam, maar niet van harte. Ze was erg afgeleid. Ik wilde haar aan de lijn doen, maar de keurmeester gaf aan dat ik haar nog even moest laten gaan. Ze liep drie meter naar rechts en stond weer stokstijf, als aan de grond genageld met haar neus strak naar voren. De keurmeester stootte mij aan en zei ‘another one, let her go’. Ik zei dat ze mocht gaan en inderdaad, daar vloog de tweede fazant, een schot en achter uit mijn keel klonk 'zit!'. Ik trilde van spanning en vroeg of ik mijn hond nu mocht aanlijnen. De hele dag geen fazant gezien en nu twee binnen drie minuten. De adrenaline gierde door mijn lijf. Had ik het gehaald?
undefinedIk moest met de keurmeester meelopen naar een open veld waar de schutter op een meter of 20 van mij af ging staan. Ik vroeg de keurmeester of ik eerst nog even een stukje met mijn hond mocht lopen zodat er weer een beetje appel op Baike stond en dat mocht gelukkig. Dat was niet alleen voor de hond, maar ook ikzelf moest even bijkomen. Ik had bij andere deelnemers gezien dat je een apport mocht doen als je het gehaald had. Normaal gesproken stelt zo’n apport niet zoveel voor, maar nu, ...nu hing alles wat we die dag gedaan hadden af van een simpel apport. Ik vertelde de keurmeester dat ik er klaar voor was.
Ik moest Baike laten zitten en vervolgens een pas opzij doen. De aspirant keurmeester gooide een fazant op en de schutter schoot in de lucht. De keurmeester gaf mij een teken en ik stuurde Baike naar het apport. Ze pakte het op en kwam het perfect voorbrengen. Ik nam de fazant met tranen in m'n ogen aan en de keurmeester gaf mij een hand. Ik tilde Baike op en gaf haar een dikke knuffel. Toen wist ik het zeker: Een Stabij kan voorstaan en hoort thuis in de IFC groep 7 !!!

In de werkhondenklasse

Het was nu echt afgelopen. Ik keek om me heen en zag dat we ver van het beginpunt af waren en ik realiseerde mij dat de toeschouwers niets hebben kunnen zien. Langzaam liep ik terug om bij te komen. Eenmaal bij de toeschouwers aangekomen bleek dat ik niet de enige was met tranen in de ogen. Ik werd omhelsd en gefeliciteerd.undefined Wat een belevenis!  Later die avond was de prijsuitreiking en bleek dat Baike een officieel punt had gehaald, waardoor zij in de toekomst op shows bijvoorbeeld in de werkhondenklasse mag uitkomen. Ook krijgt ze een aantekening op haar stamboom dat ze een gebruiks / werkhond is.
Dat ze een goede en plezierige werkhond is, dat wist ik wel, maar dat ze ook voorstaat was toch wel nieuw voor mij.

"Stabij-ambassadör" in Sweden

Een uur later werd ik vanuit Nederland door mijn vrouw gebeld: 'je bent beroemd je staat al op facebook!'  Ik ben niet zo van de moderne social media maar ze stuurde me een sms-je met de tekst die op Facebook stond:

CONGRATULATIONS to the Netherlands and Klaas Zonnebeld!
Today history is written... the first Stabijhûn in the breed to get the 2nd Prize Field Trial in Sweden. (There is a first, a second and a third Prize). We have had one Stabij with a 3rd Prize before, but it must be THE 2nd Prize to later be a Swedish Showchampion! This was the second part of this trial for Mr. Zonnebeld. He and his bitch managed earlier to get 9 in tracking and 10 points in water retrieving. The first part of the complete trial (tracking and retrieving) many Stabijs have managed -but to get a field trial Prize... MARVELLOUS! And such a long trip for the owner! Many thanks to Klaas Zonnebeld - an "Stabij-ambassadör" in Sweden!

Weer (gewoon) aan het werk

Eenmaal thuis besefte ik pas wat we allemaal hadden meegemaakt, maar een week later zat ik alweer heerlijk achter een camouflagenet met Baike “op de kraaien”. Een boer had ons gebeld en we zouden wat kraaien proberen te pakken. Er dook er een op en ik schoot mis…. heel langzaam draaide Baike zich om en keek me recht in de ogen aan met een blik van, baas wat maak je me nu, ik wil aan het werk. Voor dit soort momenten doe je het met je hondje in het veld genieten. Dat zijn de gouden momenten waar wij - als liefhebbers - het allemaal voor doen.
undefined
(met dank aan Harry Jansema voor de spelfouten)






















Genieten achter het net 







Eindelijk, in Mei 2013 kregen wij ook de Nederlandse erkenning, vanaf nu is Djura Baike fan it Heidehiem officieel een jachthond.
Baike mag nu als eerste Nederlandse Stabij ooit op shows uitkomen in de gebruikshondenklasse. YES we made it. 
undefined

undefined








 Baike op de clubmatch van de NVSW 1e U in de gebruikshondenklasse (2014).

Eerste Stabij ooit die op de clubmatch van de NVSW ingeschreven stond in de gebruikshondenklasse. Helaas werd ze 3 weken voor de show geopereerd (baarmoederontsteking) haar buik werd geschoren wat  er op de foto een beetje raar uitziet.










Het gebruikshonden certificaat,